دهید مژده عاشقان که کاخ غم خراب شد            به روى شادى و شعف دوباره فتح باب شد

به وادى غدیر خم به مصطفى خطاب شد            که وقت گفتن سخن به وصف بوتراب شد

به نصب او شتاب کن که وقت انتخاب شد            از این خبر به کام ها و جام ها شراب شد

که با ولایت على به امـر حىِّ سـرمـدى

یـافـت تـبـلـورى دگـر رسـالت محـمـدى

دید رسول ممتحن رنگ ز رخ پریده را            خـسـتگی مسافـران خـار به پا خـلیده را

تا به عمل در آورد حکم ز حق شنیده را            خواند فرا به گرد هم خیل ز حج رسیده را

چـید کنـار لعـل لب گـوهـر آب دیـده را            ماحـصل رسالـت و عـصاره عـقـیـده را

که با ولایت عـلى به امـر حىِّ سـرمدى

یـافـت تـبـلـورى دگـر رسـالت محـمـدى

نهاده شد به روى هم ز اشتران جهازها            که تـا رود فــراز آن امـیـر سـرفـرازهـا

شد به فراز و فاش شد براى خلق رازها            دست عـلی گرفت و زد سکۀ امـتـیـازها

گرفت رونقى دگر تـنـور سور و سازها            بـاده بـریـز سـاقــیـا ز جـام دل نــوازهـا

که با ولایت عـلی به امر حىِّ سـرمـدى

یـافـت تـبـلـورى دگـر رسـالت محـمـدى

گفت نبى ذوالکرم: گفته به من خداى من            که بعد من على بود وصى من به جاى من

بود به خلق این جهان نـداى او نداى من            جفا به او جـفا به من ولاى او ولاى من

رضاى من رضاى او رضاى او رضاى من            به احـتـراز آورد دست عـلـی لـواى مـن

که با ولایت عـلی به امر حىِّ سـرمـدى

یـافـت تـبـلـورى دگـر رسـالت محـمـدى

امیـر هر کـسى مـنـم عـلـی بود امیـر او            که مانـدنی ست تا ابـد فـلسـفـه غـدیـر او

عـلـوم مـاسـوا بود نهـفـته در ضمیـر او            مـادر دهر در جـهـان نیاورد نـظـیـر او

اطاعت خـدا بود پـیـروى از مـسـیـر او            ز فرط جود و کرمش، سخا بود حقیر او

که با ولایت عـلی به امر حىِّ سـرمـدى

یـافـت تـبـلـورى دگـر رسـالت محـمـدى

على است آن که محترم ز حرمتش حرم بود            خجل ز جود وبخششش سخاوت و کرم بود

مـدافـع سـتـم کـش و مـحـارب سـتـم بود            حـدوث را قـدم بـود حـیـات را عـدم بود

خـطـوط را قـلـم بود کـلام را رقـم بـود            کـمـال دین و بر شـما اتَـم به هر نعم بود

که با ولایت عـلی به امر حىِّ سـرمـدى

یـافـت تـبـلـورى دگـر رسـالت محـمـدى

کسى که عرش و فرش را داده جلا على بود            کسى که سعى مروه را دهد صفا على بود

کسى که تحت امر او بود قضا على بود            کسى که مى دهد نوا به بى نوا على بود

آن که مس وجـود را کند طلا عـلی بود            آن که از او لواى دین بود به پا عـلى بود

که با ولایت عـلی به امر حىِّ سـرمـدى

یـافـت تـبـلـورى دگـر رسـالت محـمـدى